Najpopularniejszy z nich to Galanthus nivalis. Znany jako śnieżyczka. Jego wygląd nasuwa na myśl trzy krople mleka zwisające z łodygi. Temu skojarzeniu zawdzięcza swoją łacińską nazwę. Bazuje ona bowiem na słowach oznaczających mleko (gala) oraz kwiat (anthos).
Jego naturalne środowisko to tereny Europy i Azji Mniejszej. U nas spotykany na obszarach południowych, na wyżynach, górach oraz Dolnym Śląsku, w Wielkopolsce czy na Polesiu.
Ta roślina cebulowa, z której wyrasta prosta łodyga o początkowej wysokości kilkunastu cm., ma liście o sinozielonym kolorze, dość wąskie i mięsiste. W pierwszym okresie osiąga tylko ok. 10 cm, jednak po czasie przekwitnienia potrafią urosnąć nawet 1,5 raza więcej. Ich mlecznobiałe, pojedyncze kwiaty zwisają na szypułce, a pąki okryte są podsadkami chronią przed ostatnimi chłodami. Najczęściej podziwiamy w marcu.
Nie tylko my, ówcześni zachwycamy się przebiśniegiem. O Galanthus nivalis byla mowa już w greckim eposie Homera „Odysei”, której powstanie pisemnej formy datuje się na ok. VIII w. p.n.e. Bóg Merkury przekazał Odyseuszowi ziele przebiśniegu mającego go chronić przed zaklęciami Kirke. Te mityczne właściwości lecznicze potwierdziła późniejsza medycyna. Galanthus nivalis, symbolizując wiosnę, nie tylko wpływa pozytywnie na nasz nastrój, lecz jest także z powodzeniem wykorzystywany przy produkcji leków.